Znaczenie wsparcia psychologicznego w leczeniu depresji u pacjentów z chorobą Parkinsona: połączenie wenlafaksyny z pramipeksolem i opieką psychologiczną

Nowe badania nad leczeniem depresji w chorobie Parkinsona

Depresja jest powszechnym schorzeniem towarzyszącym pacjentom z chorobą Parkinsona (PD), które może znacząco wpływać na ich ogólne samopoczucie oraz jakość życia. Nowe badania dostarczają istotnych informacji na temat skuteczności połączenia wenlafaksyny i pramipeksolem, a także wprowadzenia wsparcia psychologicznego w leczeniu depresji u tych pacjentów. Celem badania było zbadanie wpływu interwencji psychologicznych w terapii depresji u pacjentów z PD, stosujących kombinację wenlafaksyny i pramipeksolem.

Metody badawcze i dane kliniczne

Informacje o próbie badawczej

W badaniu retrospektywnym przeanalizowano dane kliniczne 151 pacjentów z chorobą Parkinsona i depresją, którzy byli leczeni w Szpitalu Geriatrycznym w Hainan w okresie od maja 2021 do maja 2023. Pacjenci zostali podzieleni na dwie grupy: 71 pacjentów otrzymało standardową opiekę pielęgniarską (grupa kontrolna), a 80 pacjentów dodatkowo otrzymało wsparcie psychologiczne (grupa badawcza).

Kryteria włączenia i wyłączenia

Kryteria włączenia obejmowały pacjentów spełniających diagnostyczne kryteria PD oraz depresji zgodnie z odpowiednimi wytycznymi. Kryteria wyłączenia dotyczyły pacjentów z innymi zespołami Parkinsona, depresją wtórną, poważnymi chorobami organicznymi oraz tych, którzy zrezygnowali z udziału w badaniu.

Przebieg leczenia

Wszyscy pacjenci w obu grupach otrzymywali leczenie wenlafaksyną i pramipeksolem zgodnie z zaleceniami lekarzy. Wenlafaksyna była podawana w dawce początkowej 75 mg dziennie, z maksymalną dawką do 225 mg, natomiast pramipeksol w dawce początkowej 0,375 mg trzy razy dziennie, z maksymalną dawką do 1,5 mg. Leczenie trwało 8 tygodni.

Wyniki badania

Zmiany w poziomie depresji i lęku

Przed rozpoczęciem leczenia nie stwierdzono istotnych różnic w wynikach skali HAMD (Hamilton Depression Rating Scale) i HAMA (Hamilton Anxiety Scale) między grupami. Po zakończeniu leczenia obie grupy wykazały znaczące zmniejszenie wyników HAMD i HAMA, przy czym grupa badawcza osiągnęła lepsze wyniki w porównaniu do grupy kontrolnej.

Jakość życia pacjentów

Ocena jakości życia pacjentów przy użyciu skali SF-36 (MOS 36-Item Short-Form Health Survey) również wykazała znaczące poprawy po leczeniu. Wyniki wskazują, że wsparcie psychologiczne ma pozytywny wpływ na jakość życia pacjentów z PD.

Skuteczność leczenia

Analiza skuteczności leczenia wykazała, że grupa badawcza miała znacznie wyższy wskaźnik odpowiedzi na leczenie w porównaniu do grupy kontrolnej, co sugeruje, że wprowadzenie wsparcia psychologicznego zwiększa efektywność terapii.

Reakcje niepożądane

W badaniu nie zaobserwowano istotnych różnic w częstości występowania działań niepożądanych między obiema grupami, co sugeruje, że dodatkowe wsparcie psychologiczne nie wiązało się z większym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych.

Dyskusja nad wynikami

Wyniki badania wskazują na znaczenie psychologicznego wsparcia w leczeniu depresji u pacjentów z chorobą Parkinsona. Połączenie farmakoterapii z interwencjami psychologicznymi przyczyniło się do znacznej poprawy stanu zdrowia pacjentów, co jest zgodne z wcześniejszymi badaniami sugerującymi, że kompleksowe podejście do leczenia depresji jest kluczowe dla osiągnięcia lepszych wyników klinicznych.

Podsumowanie i wnioski

Wnioski płynące z badania podkreślają, że zastosowanie wenlafaksyny w połączeniu z pramipeksolem oraz wsparciem psychologicznym znacząco zwiększa skuteczność leczenia depresji u pacjentów z chorobą Parkinsona. Taka kombinacja może być cenną opcją terapeutyczną, poprawiającą jakość życia pacjentów bez wprowadzania dodatkowych działań niepożądanych.

Bibliografia

Huang Zhiping, Xiao Dandan, Lao Yumei, Lai Xinxin, Huang Wenyu and Zhou Decong. The Significance of Psychological Support in Managing Depression in Parkinson’s Disease: Combining Venlafaxine with Pramipexole and Psychological Care. Actas Españolas de Psiquiatría 2025, 53(1), 19-25. DOI: https://doi.org/10.62641/aep.v53i1.1663.

Zobacz też:

Najnowsze poradniki: